آدم های خدایی
آدم های خدایی
انسانهای خدایی
آدمایی هستن که هروقت ازشون بپرسی چطوری؟ می گن: خوبم...
وقتی می بینن یه گنجشک داره رو زمین دنبال غذا می گرده, راهشون رو کج می کنن از یه طرف دیگه می رن که اون نپره...
اگه یخ ام بزنن, دستتو ول نمی کنن بزارن تو جیبشون...
آدمایی که از بغل کردن بیشتر آرامش می گیرن تا از چیز دیگه.
همونایین که براتون حاضرن هر کاری بکنن،
اینا فرشته اند...
همین ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند...
آدمایی که از بغل کردن بیشتر آرامش می گیرن تا از چیز دیگه.
همونایین که براتون حاضرن هر کاری بکنن،
اینا فرشته اند...
همین ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند...
مثل آن راننده تاکسیی که حتی اگر در ِ ماشینش را محکم ببندی، بلند می گوید: روز خوبی داشته باشی.
آدم هایی که توی اتوبوس، وقتی تصادفی چشم در چشمشان می شوی، دستپاچه رو بر نمی‌گردانند، لبخند می زنند و هنوز نگاهت می کنند.
آدم‌هایی که حواسشان به بچه های خسته ی توی مترو هست، بهشان جا می دهند، گاهی بغلشان می کنند.
دوست هایی که بدون مناسبت کادو می خرند،... مثلا می گویند: این شال پشت ویترین انگار مال تو بود یا گاهی دفتر یادداشتی...
آدم‌هایی که از سر چهار راه، نرگس نوبرانه می خرند و با گل به خانه می روند.
آدم های پیامک های آخر شب، که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب، به دوستانشان یادآوری کنند که چه عزیزند، آدم های پیامک های پُر مهر بی بهانه، حتی اگر با آن ها بد خلقی و بی حوصلگی کرده باشی.
آدم‌هایی که حواسشان به بچه های خسته ی توی مترو هست، بهشان جا می دهند، گاهی بغلشان می کنند.
دوست هایی که بدون مناسبت کادو می خرند،... مثلا می گویند: این شال پشت ویترین انگار مال تو بود یا گاهی دفتر یادداشتی...
آدم‌هایی که از سر چهار راه، نرگس نوبرانه می خرند و با گل به خانه می روند.
آدم های پیامک های آخر شب، که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب، به دوستانشان یادآوری کنند که چه عزیزند، آدم های پیامک های پُر مهر بی بهانه، حتی اگر با آن ها بد خلقی و بی حوصلگی کرده باشی.
آدم‌هایی که هر چند وقت یک بار ایمیل پرمحبتی می زنند که مثلا تو را می خوانم و بعد از هر یادداشت غمگین، خط هایی می نویسند که یعنی هستند کسانی که غم هیچ کس را تاب نمی آوردند.
آدم‌هایی که اگر توی کلاس تازه وارد باشی، زود صندلی کنارشان را با لبخند تعارف میکنند تا غریبگی نکنی.
آدم‌هایی که خنده را از دنیا دریغ نمی کنند، توی پیاده رو بستنی چوبی لیس می زنند و روی جدول لی لی می کنند.
همین ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند برای زندگی کردن...
مثل دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظه ی قبل از رها کردن دست، با نوک انگشت هاش به دست‌هایت یک فشار کوچک می دهد…
همین ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند برای زندگی کردن...
مثل دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظه ی قبل از رها کردن دست، با نوک انگشت هاش به دست‌هایت یک فشار کوچک می دهد…
وقتی از کنارشون رد میشی، بوی عطرشون تو هوا مونده...
وقتی باهاشون دست میدی، دستت بوی عطرشونو گرفته...
وقتی بارون میاد، دستاشون رو به آسمونه...
وقتی بهشون زنگ میزنی، حتی وقتی که تازه خوابیدن با خوشرویی جواب میدن و میگن: خوب شد زنگ زدی، باید بلند میشدم!
توی حمام آواز میخونن.
آره!
همین ها هستند که هم دنیا رو زیبا میکنن و هم زندگی رو لذت بخش تر...
پس;
قدر همشونو بدونیم. 
با تشکر از دوست خوبم مامان آینده یه فسقلی
که اجازه داد این مطلبو از وبش بردارم و اینجا برات به یادگار بگذارم
که اجازه داد این مطلبو از وبش بردارم و اینجا برات به یادگار بگذارم مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
نیاز به تشکر نبودش که... 
نگو!
ولی اینقدر قشنگه که تکرارش هم قشنگه